Wielu kierowców poruszających się wygodnymi drogami asfaltowymi marzy o tym, aby choć raz z nich zjechać, zboczyć z głównej drogi, zobaczyć co jest „obok niej”. Ujrzeć na własne oczy wszystkie te miejsca, o których nie  napisano w przewodnikach turystycznych, miejsca tak mało znane, a jakże ciekawe. Wielu kierowcom wydaje się, że są najlepsi, pozjadali wszystkie rozumy, jeśli chodzi o prowadzenie samochodu, a niestety, jak to widać na co dzień na polskich drogach, ich kultura jazdy pozostawia wiele do życzenia. Wszystkim tym, którym wydaje się, że wiedzą wszystko o samochodach oraz jeździe, proponuję kilkusetmetrowy przejazd przez błoto, przejazd przez rzeczkę metrowej głębokości czy ostry trawers. A uwierzcie mi, że to tak naprawdę niewiele, a jeśli chodzi o off – raod; to prawie nic. Myślę, że po 10 godzinach wyciągania samochodu z wody, bagna, piachu czy błota, ciągłej walki, tnących komarów, kleszczy oraz upału bądź mrozu, kierowcy spokornieją, nauczą się na czym powinna polegać wzajemna pomoc oraz zweryfikują swą wiedzę na temat jazdy samochodem i swoich umiejętności. Niestety, tylko znikomej części kierowców dane jest „zjechać” z głównej drogi. Decyduje o tym wiele czynników, ale najważniejsze z nich to posiadanie odpowiedniego sprzętu oraz doświadczenia. Dla każdego amatora takie próby zakończą się „utopieniem” pojazdu, a co za tym idzie, szukaniem pomocy osób trzecich. Na naszych drogach pojawia się coraz więcej samochodów z napędem 4x4. Wielu kierowców kupuje je po prostu dla szpanu, a samochody te poza asfaltem nigdy nie ujrzą prawdziwego terenu. Inaczej sprawę pojmują chłopaki z Rzeszów Off Road Team - ludzie kochający teren, wyzwania, walkę i dobrą zabawę.

Rozmowa z Januszem Ciochem prezesem klubu Tylko Dla Orłów.

Proszę opowiedzieć jak i kto zaszczepił Pana uczuciem do samochodów terenowych ?

Miłością do samochodów terenowych zaszczepiłem się w wieku 17 lat (był to rok 1978) ponieważ mój ojciec, prowadząc gospodarstwo ogrodnicze posiadał Muscela. Był to mój pierwszy kontakt z samochodem terenowym. Moje marzenia ziściły się po 22 latach, kiedy to zostałem szczęśliwym posiadaczem Uaza w 2000 roku. Trwało to tyle lat, gdyż zawsze były inne priorytety (małżeństwo, budowa domu itp.).