Smutek to jedna z najważniejszych książek o żałobie, jakie w ogóle napisano – to opowieść o wielkiej miłości, stracie, niemożności pogodzenia się z nią i poszukiwaniu pojednania z Bogiem. Tekst powstał w 1960 roku, kiedy po dwóch i pół roku walki z rakiem, zmarła Joy Gresham, żona Lewisa.

Pisany w formie dziennika bez dat jest relacją z kolejnych tygodni po odejściu ukochanej kobiety, pożegnaniem z nią, opowieścią o wyobcowaniu w środowisku przyjaciół, przygotowaniem na własną śmierć, rozpaczliwą próbą zaakceptowania Boskich wyroków. „Smutek” to także niezwykły esej – Lewis, tworzy w nim własną, niezwykle osobistą teodyceę. Stara się pogodzić cierpienie (także cierpienie Chrystusa) z Boską dobrocią, nie zgadza się jednak na łatwe kompromisy intelektualne.  Odpowiedź nie przekreśla bólu, nie podważa istoty pytań – świat, w którym żyjemy jest światem sprzeczności. Jest to książka, która unika prostych odpowiedzi, a przesłanie, które ze sobą niesie nie jest jedynie negatywne. „Trudno o cierpliwość w stosunku do ludzi, którzy mówią: Śmierci nie ma albo Śmierć nie ma znaczenia. Śmierć istnieje. I jakakolwiek by była, ma znaczenie. Wszystko, co się wydarza, ma jakieś następstwa, i zarówno to, jak i te następstwa to rzeczy nieodwracalne i nieodwołalne.  Tak samo można by powiedzieć, że nie mają znaczenia narodziny. Podnoszę wzrok i patrzę w nocne niebo.”