Cedrowe orzechy to zbiór opowiadań syberyjskich i daleki przedsmak Syberiady polskiej – pierwszej części cyklu powieściowego Zbigniewa Domino, w której przedstawiony jest dramat ludności polskiej wyrzuconej ze swoich domów i masowo deportowanej z zachodniej Ukrainy na Syberię i do Kazachstanu. Kolejne tomy cyklu to: Czas kukułczych gniazd oraz Młode ciemności. Na motywach Syberiady polskiej w roku 2013 powstał film Janusza Zaorskiego pod tym samym tytułem.

O Cedrowych orzechach tak pisała wiele lat temu w paryskiej „Kulturze” Maria Danilewicz-Zielińska:

„Cedrowe orzechy, krótkie opowiadania z wyraźnymi pointami, napisane gładko i interesująco, zasługują na uwagę ze względu na temat niechętnie poruszany w wydawnictwach krajowych. Mimo wyraźnie autobiograficznego charakteru opowiadań, brak informacji, jak i dlaczego rodzice autora „znaleźli się" daleko na zapleczu Związku Radzieckiego. Krajowy recenzent książki słusznie wydobył analogię między opowiadaniami Dominy z tzw. radziecką szkołą zaplecza.

Absurd „znalezienia się" na Syberii rysuje się w tym ujęciu tylko pośrednio. Autor zdaje się sądzić, że własna jego tragedia ma tyle odpowiedników w innych rodzinach, nie tylko polskich, że traktować ją należy jako część la condition humaine. Cóż, w takiej i tylko takiej interpretacji mogły się ukazać wspomnienia z zesłania”.

„Kultura", Paryż 1976,  nr 7-8.

„Nie kryję, że do opowiadań z tomu Cedrowe orzechy mam wyjątkowy sentyment. Może dlatego, że są to w większości opowiadania bardzo wczesne, niektóre wręcz debiutanckie, ale pewnie i dlatego, że są to opowiadania o jednorodnej zesłańczo-syberyjskiej tematyce. Zaledwie dziesięcioletnim dzieckiem, wraz z całą rodziną, 10 lutego 1940 roku, zostałem wywieziony na Sybir. Tam zmarła moja mama, a ojciec poszedł na front z kościuszkowską dywizją. Na długie zesłańcze lata w syberyjskiej tajdze, o chłodzie i głodzie, zostaliśmy sami z moim młodszym bratem Tadkiem. Ale jakoś przeżyliśmy i do wytęsknionej Polski wróciliśmy dopiero w lecie 1946 roku. Nie dziwota więc, że kiedy po latach odważyłem się pisarsko zadebiutować, to zacząłem od... opowiadań syberyjskich. I w tych opowiadaniach wyrzucałem z siebie tkwiące we mnie głęboko, nurtujące mnie wręcz obsesyjnie, zesłańczo-syberyjskie przeżycia”.

[fragment ze wstępu]

ZBIGNIEW DOMINO ur. 21 grudnia 1929 r. w Kielnarowej. Prozaik, autor kilkunastu zbiorów opowiadań, reportaży, m.in.: Błędne ognie, Złota pajęczyna, Bukowa Polana, Pszenicznowłosa, Sztorm, Brama Niebiańskiego Spokoju, Notatki spod Błękitnej Flagi a także bestsellerowej sagi syberyjskiej: Syberiada polska, Czas kukułczych gniazd, Młode ciemności oraz suplementu trylogii Tajga. Tamtego lata w Kajenie. Proza Dominy tłumaczona była na rosyjski, ukraiński, białoruski, bułgarski, słowacki, gruziński i kazachski. 

Zbigniew Domino Cedrowe orzechy Format: 135x210mm, Ilość stron: 208 www.studioemka.com.pl    www.facebook.com/studioemka