OS NIE ZAWSZE PRZYNOSI NAM DOKŁADNIE TO, CZEGO BYŚMY OCZEKIWALI. Iga to energiczna, czterdziestoparoletnia kobieta, matka dwójki dzieci. Dla poznanego na autostradzie Prezesa zostawia dom, znajomych, karierę w międzynarodowej korporacji i przenosi się do Zadrzewia. Nowo poznanemu mężczyźnie oddaje całą siebie, dla miłości rezygnując ze wszystkiego, co było dla niej ważne.

Czy zabicie Ostatniego Imperatora, by obalić Ostatnie Imperium, było właściwym krokiem? Wraz z powrotem zabójczej formy wszechobecnych mgieł, wzmagającymi się opadami popiołów i coraz potężniejszymi trzęsieniami ziemi, Vin i Elend zaczynają mieć wątpliwości. Przed wieloma laty Zniszczeniu – jednej z pierwotnych istot, które stworzyły świat – obiecano prawo do unicestwienia wszystkiego, co istnieje. Teraz, gdy Vin została podstępem nakłoniona do uwolnienia go ze Studni Wstąpienia, Zniszczenie pragnie wyegzekwować swoje prawo.

Harry’emu trafiały się już gorsze zlecenia niż praca tajemnego agenta na planie filmu dla dorosłych. Na przykład uskakiwanie przed płonącymi małpimi odchodami. Albo stanięcie twarzą w liść z chodzącą rośliną-potworem. Mimo to najnowsza sprawa zapowiada się bardzo niepokojąco. Producent filmu uważa, że jest celem zabójczej klątwy entropijnej – ale to otaczające go kobiety umierają w coraz bardziej widowiskowy sposób.

Życie pełne złudzeń. Może właśnie po to czasami załamuje się w nim światło, byśmy na ekranie naszych marzeń zobaczyli tęczę?
Złudzenia bywają czasem siłą. Na tym polega niezwykłość tego świata, że w tym, co z pozoru błahe, efemeryczne i nietrwałe, znajdujemy na koniec oparcie dla następnych dni. Bohaterka kolejnego tomu powieści Katarzyny Enerlich już wie, że ma prawo do szczęścia, jak każdy z nas. Postanawia tym razem o to szczęście walczyć sama; nie zdając się już na łaskawe sploty wydarzeń. 
Wypełniona bolesnymi doświadczeniami, przekonuje się, że to, co przeżyła, jest w rezultacie jej siłą. Dzięki temu potrafi więcej rozumieć i więcej widzieć – bo po to właśnie w naszym życiu istnieją życiowe zakręty. Sztuka jogi, którą od lat uprawia, sprawia, że otwiera się na nowe życie i nowe myślenie. Horyzonty jej odczuwania poszerzają się, dzięki czemu zaczyna żyć coraz piękniej. 

Każde dziecko przeżywa w pewnych okresach życia niepokoje, smutki czy rozterki przeżywane np. po pojawieniu się w rodzinie młodszego brata lub siostry. Lęki związane z pobytami w szpitalu lub w pierwszych dniach czy tygodniach aklimatyzowania się w przedszkolu. Wszystkie te niepokoje wymagają większego zajęcia i zainteresowania się dziećmi – także poprzez zabawę. Zabawy opisane przez autorkę maja pomagać przezwyciężyć zahamowania, które sprawiają, że dziecko nie czuje się szczęśliwe, a jego rodzice przeżywają niepokój lub irytację. Maja rozbudzić bądź przywrócić „apetyt na rozwój” dzieciom, które tego potrzebują.

Daniel N. Stern,amerykański psychiatra i psychoanalityk, znakomity badacz i terapeuta, urodził się 16 sierpnia 1934 roku w Nowym Jorku a zmarł 12 listopada 2012 roku w Genewie. Jego badania, m.in. klasyczne już, drobiazgowe analizy rejestrowanych na taśmie wideo interakcji matka – niemowlę, przyczyniły się do zrozumienia, jak przebiega rozwój małego dziecka. Przybliżyły sposób doświadczania przez dziecko świata wokół, przede wszystkim relacji z matką, od pierwszych dni życia.

W przyszłości dotkniętej klęską zmiany klimatu oraz suszy górskie śniegi obróciły się w deszcz, a deszcz paruje, zanim spadnie na ziemię. W zbałkanizowanych Stanach Zjednoczonych Phoenix i Las Vegas walczą ze sobą o wodę z kurczącej się rzeki Kolorado. Las Vegas ma jednak wodnych noży – zabójców, terrorystów i szpiegów – słynących z tego że bronią zasobów wodnych swego miasta i prowadzą Phoenix ku nieuchronnej zagładzie.

„Podróż do kresu pamięci” to książka łącząca elementy sagi rodzinnej z ujętymi – często anegdotycznie – wspomnieniami dotyczącymi teatralnej drogi autora, Krzysztofa Orzechowskiego, od debiutanta do dyrektora Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. Opowieści o zawikłanych losach rodzinnych znany reżyser przeplata ze zwierzeniami chłopaka, debiutującego aktora, wreszcie – dojrzałego człowieka niestroniącego od – niekiedy kontrowersyjnych – sądów i ocen dotyczących kulisów naszego życia teatralnego. Dzięki przenikliwemu spojrzeniu autora czytelnicy mogą prześledzić burzliwe losy polskiego teatru zmieniającego się pod wpływem transformacji politycznych i kulturowych oraz wzloty i upadki tych, którzy ten teatr tworzyli i tworzą na początku XXI wieku.

Wyprawa Beaty Pawlikowskiej do Indii okazała się zupełnie inna, niż wszystkie jej dotychczasowe podróże. Słynna blondynka została uwięziona podczas kursu medytacji, spotkała się ze śmiercią nad świętą rzeką Ganges, przeżyła wiele chwil pełnych strachu i zwątpienia... Dzięki temu powróciła jeszcze silniejsza. O tej niezwykłej podróży opowiada w swojej najnowszej książce „Blondynka nad Gangesem”, która ukazała się 14 października nakładem Edipresse Książki.

Wydana w Moskwie w 2011 r. książka NikityPietrowadotycząca zmian ustrojowych i terytorialnych, które zachodziły w Europie Środkowej w latach 1945-53 jest już dostępna w Polsce! Nakładem wydawnictwa Demart ukazała się właśnie publikacja Nowy ład Stalina. Sowietyzacja Europy 1945-1953 opisująca skutki uzgodnień zawartych przed końcem II wojny światowej przez Stalina z koalicjantami zachodnimi. Najogólniej rzecz ujmując pokazuje ona mechanizmy wprowadzania i umacniania sowieckiej strefy wpływów w tzw. demoludach, krajach wepchniętych do bloku socjalistycznego.

Bohaterów baśni i legend znamy jako rycerzy o kryształowo czystym sercu, którzy po walce z odrażającymi potworami uwalniali piękne dziewice. Herosom ze starogermańskich opowieści daleko było do takiego ideału. Choć dokonywali wspaniałych czynów, odpowiadali też za świętokradztwa. Choć zabijali smoki i gromili wrogów, okazywali się również krwawymi szaleńcami. Choć zdobywali skarby oraz miłość urodziwych kobiet, plamili się także chciwością i kazirodztwem. Zapraszamy do mrocznego świata herosów germańskich.

Husaria to nasza chluba i duma. Dzięki niej rozbijano kilkunastokrotnie liczniejszych wrogów i broniono się przed nieprzyjacielem przeważającym nawet stu- lub stupięćdziesięciokrotnie. Zazdrościli jej obcy monarchowie, podziwiali ją cudzoziemcy. Gustaw II Adolf w 1626 roku miał rzec: „O, gdybym miał taką jazdę, z moją piechotą obozowałbym tego roku w Konstantynopolu!”. Karol X Gustaw w 1655 roku wyraził ponoć następującą opinię: „Gdybym miał przynajmniej dziesięć tysięcy takich żołnierzy, to nie tylko Turcję, ale cały świat spodziewałbym się łatwo podbić…”.